Dün geceki yağmur aniden yağdı, sanki gökyüzü uzun zamandır biriken duygularını daha fazla tutamadı, birkaç gündür yapışkan olan sıcak havayı bir anda kanalizasyona boşalttı. Pencereden yol lambalarına yaslandım, her biri kavrulmuş asfalt yüzeye saplanmış, paslı bir buharı buharlaştırıyordu.
Bu içki mi yemek mi? Bu soru bana eski evin kuyusundaki o yeşil taş fıçıyı hatırlatıyor. Çocukken, şiddetli yağmurdan sonra babam her zaman yarım kepçe yağmur suyu alır, üzerine üç yıllık erik şarabı eklerdi. Yan komşunun ninesinin yaptığı turşu salatalıkla birlikte içerdi. O, yağmur suyunun gökyüzünün soğuk demlenmiş çayı olduğunu, henüz yerle temas etmeden içilmesi gerektiğini, bulutların tadını almanın mümkün olduğunu söylerdi.
Şu anda buzdolabımda sadece yarım kutu el yapımı bira ve geçen haftadan kalmış yemek var, modern insanların gece yarısı tercihi her zaman çok kısıtlı; ya alkol ile sinirlerini uyuşturursun ya da midenin ağır yük taşımasına izin verirsin. Aslında, şiddetli bir yağmur gecesi en iyi uykusuzlukla geçer; yağmur silecekleri gibi düzenli bir tıklatma sesi eşliğinde, aklımızda küflü eski anıları tek tek çıkarıp kurutmak, o buharla yanmış hayal kırıklıkları, bu anda yağmurda yeniden net bir biçime bürünüyor.
Yağmur dindi, su birikintileri parçalı ayı yansıtıyor, sanki birinin devirdiği viskinin içine limon dilimleri düşmüş gibi. Aniden büyükbabamı anladım, beklediği ne içki ne de yemekti; bu yağmurun dünyayı yumuşatmasını, sonunda ısırılabilir hale gelen bir zaman dilimini bekliyordu. @0G_labs
This page may contain third-party content, which is provided for information purposes only (not representations/warranties) and should not be considered as an endorsement of its views by Gate, nor as financial or professional advice. See Disclaimer for details.
Dün geceki yağmur aniden yağdı, sanki gökyüzü uzun zamandır biriken duygularını daha fazla tutamadı, birkaç gündür yapışkan olan sıcak havayı bir anda kanalizasyona boşalttı. Pencereden yol lambalarına yaslandım, her biri kavrulmuş asfalt yüzeye saplanmış, paslı bir buharı buharlaştırıyordu.
Bu içki mi yemek mi? Bu soru bana eski evin kuyusundaki o yeşil taş fıçıyı hatırlatıyor. Çocukken, şiddetli yağmurdan sonra babam her zaman yarım kepçe yağmur suyu alır, üzerine üç yıllık erik şarabı eklerdi. Yan komşunun ninesinin yaptığı turşu salatalıkla birlikte içerdi. O, yağmur suyunun gökyüzünün soğuk demlenmiş çayı olduğunu, henüz yerle temas etmeden içilmesi gerektiğini, bulutların tadını almanın mümkün olduğunu söylerdi.
Şu anda buzdolabımda sadece yarım kutu el yapımı bira ve geçen haftadan kalmış yemek var, modern insanların gece yarısı tercihi her zaman çok kısıtlı; ya alkol ile sinirlerini uyuşturursun ya da midenin ağır yük taşımasına izin verirsin. Aslında, şiddetli bir yağmur gecesi en iyi uykusuzlukla geçer; yağmur silecekleri gibi düzenli bir tıklatma sesi eşliğinde, aklımızda küflü eski anıları tek tek çıkarıp kurutmak, o buharla yanmış hayal kırıklıkları, bu anda yağmurda yeniden net bir biçime bürünüyor.
Yağmur dindi, su birikintileri parçalı ayı yansıtıyor, sanki birinin devirdiği viskinin içine limon dilimleri düşmüş gibi. Aniden büyükbabamı anladım, beklediği ne içki ne de yemekti; bu yağmurun dünyayı yumuşatmasını, sonunda ısırılabilir hale gelen bir zaman dilimini bekliyordu.
@0G_labs